Geçen pazar ablamla eniştem fethipaşa ya çağırdılar bizi.Aslında telefon gelmese gidecek gün değildi ama iyi ki de gitmişiz.
Değişiklik her zaman güzel oluyor.
istanbul boşalmış,normalde orada boş masa bulmak imkansızdır.
Gelenler de hoşuma gidiyor,orta kesim.Eli yüzü düzgün insanlar.
Yeğeni parka taşıdık boyuna.
Bir çocuğun scoteerı-nasıl yazılıyorsa işte- başımıza bela oldu.
çocuk çingene biraz vermiyor.bizimkilerin de gözü düştü birkere.Çocuğu babası götürünce bir yere gariplerime verdi ailesi oyuncağı.
Resimdeki erkek çocuk inanılmaz sevimli bir velet.
Zaten ben tombulca ve gülerken gözleri gülen sıpalara-erkek- hastayım.
Hemen resimledim.Ailesi bir şey demedi allahtan.
Oynarken bir gözleri girişte,oyuncağın sahibi gelirse diye erketedeler :)
Çocukluk ne tuhaf ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder