21 Haziran 2011 Salı

MİSAFİRLERİMİZ VAR

torun sevgisi ne kadar başkaymış.
Bu sıcakta asla evlerinden çıkmayan dedeler,istanbula görmeye torun görmeye geldiler.
Hanımefendi ilk gün ağırdan aldı ama şimdi iyi.
Yalnız dedelere biraz soğuk.
Düşünüyorum da ne kadar sakin oturuyorum.Sanki yapacak hiçbirşeyim yok.
Normalde kayınvalideler gelmesine yarım saat kalana kadar yorgunluktan ölüyordum.
Ne yani bütün vaktimi yemek mi alıyordu.
Şimdi öyle oturuyorum.
Biraz dinlendim açıkcası.
Feryal ne kadar benden başkasında durmasa da, biraz oyalıyorlar işte.
Namaz niyaz da yok.
Sakinim,dinginim :)
Havalar bunaltmadan kaçmak istiyorlar.
Koca da izinli.
Havalr ne kadar güzel.
parlak güneş ama serin rüzgar.
Ceyranda kalmasın diye küçük hanım ,büyükler sıcaklıyor.o derecede rüzgarlı.
Çayı yemeği daha sakin yiyoruz.sanki o da etkiledi bizi.
Normalde hep bir koşturmaca vardı benim evde.
Neyse ne.güzel ortam işte.

15 Haziran 2011 Çarşamba

KAKILMIŞ

Hiç bugün ki kadar ev işini yaptığım günü hatırlamıyorum.
Evi süpürüp sildim,halılar çırpıldı.Balkon sonunda hep yıkanır.
Cam bezi almıştım pahalılardan.microfiber mi ne.
Denemez olaydım.Camlar pırıl pırıl olunca tül perde kirli olmaz.
Onları yıkadım sırayla,ütüledim astım.
En son posta çamaşırı da asınca oturdum biraz.
Bütün bunları yeni yürümeye başlayan bir kız çocuğuyla yapmak zor.
Gerçi ilk günkü gibi değilim.
Dikkat edilmesi gereken yerleri biliyorsun.Silme suyu duşakabinin içinde ve kapalı olmalı.
Heryere benden önce adımını atıyor :)
Normalde sinir olunması gereken bir durum ama çocuk psikolojisi vs diye düşününce,sürekli dilimde "gel annecim" oluyor.
Kızmıyorum.merak hadsafhada ve kirli nedir bilmeyen bir bıdık :)
Şimdi uyku akıyor benden.
Özgüranneyi okudum da benim de yazasım geldi.
Sinir krizi geçirmek üzere olan annelerin filmini çekmek istiyorum diyor :)))
Evet.ben hayatımda hiç birkaç saniye içinde sinir krizi geçirmedim.anne olunca oldu ama :)
Alışıyor insan.Sakinliğe de anneliğe de

14 Haziran 2011 Salı

YAŞASIN AMPUL KAFALILAR

Yeni yazı yeni iktidarla geldi.
Evet yaşıyorum..
Kızım 13 aylık bir bızdık oldu.
İlk antibiyotiğimizi alacak kadar ana-kız-baba hasta olduk.
Acillere taşındık gece yarıları.
Tam 13 ayı bittiği gün pıtır pıtır yürümeye başladı.
Ben tam bir evhanımı oldum.
Çamaşır as kurut ütüle ve bunları yaparken gaayet mutlu oluyorum.
İçselleştirdim sanırım :)
Okulumun pilav gününe gittim ve okulumu sevdiğimi anladım 10 yıl sonra.
Katsayı ayrıı okul sıralarımdaki anılarım ayrıymış.
Mitinglere gittim kızımla.
O havayı biliyorum zaten.bebek arabasıyla konumumuzu aldık elimizde çubuk kraker ve su.
yandık amele gibi kızımla.
Bilgisayar nalları dikti.Yeni gıcır makine ve işletim sistemi ile ne kadar boşa yorulduğumuzu anladık.
Hayat gayet güzel aktı ve geçti.
Ölen yok,herkes yaşıyor.
Daha sık yazarım artık.