28 Temmuz 2010 Çarşamba

3.AYA DOĞRU

Feryal hanım uyuyor.Her an uyanabilir lakin.
İki gündür misafir ağırlıyorum.
Sabahları 9 dan sonra ufak bir ara yapıp tekrar uyuduğu için son hazırlıkları yapabiliyorum.
İkramları 2 günlük hazırlayınca geriye keyifli sohbet kalıyor.
Elh kızım beni yormuyor misafirim geldiği zaman.
Yavaştan açıldık dış dünyaya bakalım :)
Evi fazla dağıtmadan yaşadığın müddetçe aniden gelse de misafir sorun olmuyor,dolapta da hemen hazırlanacak ikramlar,en azından meyvesuyum hazırolda bekliyor.
***
İki çift laf etme ihtiyacı;kadınlıktan mı yoksa insan olmanın gereği mi bilmiyorum.
Çok mutlu oluyorum sohbet ortamlarında.
Birde bütün gün anlamlı anlamlı pek konuşmadığımdan,dün farkettim inanılmaz diksiyonum kaymış.
O kadar hızlı konuşuyorum ki :)
Sakinleştikçe düzelicem inş :)
***
Hediyeler tahminimin üstünde geldi.
Kız çocuk olunca millet ne elbiseler getiriyor.
Ve ilk lafları " ayyy neler neler vaaaaar"
Evet,sen süslü olmasanda kızın süslü olacak çünkü inanılmaz güzel giyecekler var.
Bir dahaki yaz kızımla moda rüzgarı estiricez inş.
Çok güzel elbiseler geldi.
Heyecanlanıyorum resmen giydirmek için.
İnş tombul tombul bacakları kolları olur kızımın,o zaman çok yakışıyor elbise.
Çitozlara pek olmuyor :(
***
Artık kimseye süt artırıcı şeyler sormuyorum.
Bebek bakımıyla ilgili sorular da bitti.
Ya kendime güvenim tekrar geldi yada benim anneliğim böyle diye bilinçaltımdan baskı var.
Ben herkes değilim,kızım da farklı bir bebek.
O yüzden akıl danışmaya gerek yok.
zaten sık sık doktora gidip rahatça sorularımı sorabiliyorum.
***
Feryal 2.5 ayını geçti.
Düzene girmeye başladı artık.
Bizde bebek bakımına alıştık.Artık ağladığında gerilmiyor,telaşlanmıyoruz.
Derdini az buçuk anlıyoruz.
Yeterli uykuyu alabiliyoruz.
Agular türlü türlü :)
Bakmalar gülmeler ağlamalar daha bir anlamlı.
Çığırmıyor artık,ağlıyor dertli dertli :)
Memeye hala hayır demiyor,doyunca bile.
Fazla geldiğini kusunca anlıyorum ki benim kız kusan bir bebek değil.
Dünyaya gelen büyüyor işte :)
***
Kilom yerli yerinde :)
Hayatımda ilk defa vicdan azabı çekmeden yiyebildiğim bir dönem :))
Hiiç kasmıyorum.Biliyorum ben 70 e demirledim.
15 yıldır insan aynı kiloda olurmu? ben yıllardır 70 kg olduğum için eminim biraz düzene sokunca yediklerimi hemen inicem kiloma.
Kasmıyorum,dert yapmıyorum,zaten sütüm nane molla birde onu sıkıntı yapamam.
***
Velhasılı kelam elh herşey güzel gidiyor.
Tevekkül etmeyi öğrendikten sonra dert edilecek hiçbirşey yok :))

17 Temmuz 2010 Cumartesi

CAZİBE HANIM GERİ GELDİ

Bugün dokuzda benim doktor kontrolüm vardı.
Geç kalktık yataktan.Yetişme telaşı.
Allahtan Feryal uyanmıştı,emzirme seansı 10dk sürüyor.zaten dakikalarla yarışıyorum.Telaşlıydı kısacası.
Gittik geldik kızım çok usluydu maşallah.
Galiba dışarda beni rahatsız etmeyecek gül kızım:)
**
Bir yere giderken normalde ne giyeceğimi düşünürdüm uzunca.Şimdi hem kendimi hem kızı düşünmek zorunda kalıyorsun :)
Benimki rahat artık.Kıçıma olan tek bir siyah kalın pantolonum var.Üstüme de ablamdan emanet tunik.Yallah.
Kızıma da bir badi bir şort.üstüne süslü penye battaniye.Zaten bebekler yürüyene kadar giydikleri belli olmuyor.istediğin kadar süsle.O yüzden badileri süslü almak maharet.yeni jeton düştü :))
**
Bu aralar beynimi tatile çıkardım:)
Yerken kiloyu,sütü düşünmüyorum.İstediğimi yiyorum.Kitap okumuyorum,şükür vicdan azabı da çekmiyorum.
Çünkü bu aralar kendime ait zamanım olsun düşüncesi biraz lüks.
Zorlarsan elinde patlıyor.
Saldım biraz düşünelerimi.
Anneliğin keyfini çıkarıyorum.Uyumadığında uyuz olmuyorum,ağlarsa telaş yapmıyorum.
Böylesi kızım için de kendim için de en kolayı,rahatı,keyiflisi.
Zaten annelik bir tuhaf.
Örneklersem; kaka meselesi,bir bez eksik olsa "acaba kabız mı",bir bez fazla olsa "acaba ishal mi" telaşı oluyor.Bu örnek herşey için geçerli.Hastalık çıkarmak zorundaymışsın gibi.
Ne bileyim tuhaf bir durum.
Yavaştan başını kaldırıyor omuzlarıyla birlikte.Görmeler,gülmeler,agular çoğaldı.
Çoğaldıkça neşeleniyor insan.Ben hemen aktivite arayışına giriyorum,sonra diyorum zehra yavaşş.
Şimdilik tek isteğim annemlere rahatça toplu taşıma araçlarıyla tek başımıza gidebilmek,gelebilmek.
Ne komik dimi :))
**
Yazacak çok şey var herzamanki gibi.
Akşamları artık rahatlamaya başladım,hatta bekliyorum koca gelsin.
Yemek faslı,ardından çay kuruyemiş ezel eşliğinde.en son buz gibi karpuz.
Sanki eski düzenimize kavuşmuşuz gibi.Gerçi çok durdurup gaz çıkarıyoruz ama olsun.Sonuçta ben rahatlıyorum,koca rahatlıyor.
Bebek düzenimizi altüst etti,özel hayatımız bitti diyenlere tavsiye edicem.Çünkü bizde olmadı olmasına da pek fırsat vermedik.
Yoksa derin bir kuyuya düşersin ve ordan sinirleri yıpranmış depresif bir anne olarak çıkmak içten bile değil.
**
Hayat güzel,annelik güzel.
Hele biraz dillensin,ayaklansın daha da güzel olacak.
hayal ederken bile heyecanlanıyorum.
Kızımla İstanbul turuna çıkıcaz.Kocayla gezdiğimiz özel yerler restorasyona girmişlerdi.Şimdi kızımla kontrole gidicez.
İnşallah tabii.
Hiç kasmayı düşünmüyorum.Altını gerekirse bankta değiştiricem ama heyecanımı kaybetmeyi düşünmüyorum.
sen ne kadar rahatsan kızın da o kadar rahat.koca da o kadar rahat.
Gülmek gibi,bulaşıcı.
Sürtücez kısacası :))
Ben birde çalışmamanın da hıncını çıkarıcam.Yapamadım çünkü.hamilelik,gebelik şekeri vs.
Ama şimdi Allah izin verirse hayatın,anneliğin,arkadaşlığın,istanbulda oturmanın tadını çıkarmak istiyorum.

13 Temmuz 2010 Salı

SÜT MISIR SÜÜÜÜT

Cumartesi akşamı ilk defa kızımızla arkadaşıma oturmaya gittik.
Bizi aldılar arabayla,uzun bir mesafe.
Tabii ben gündüzden yusuflamaya başladım.
Kız bugün nasıl,huysuzmu,rahatsızmı,yolda dururmu,evde dururmu?
Aksilik o iki gün kakayı yapmadığı için kriz anı oluyor vs.
En son kakayı yaptı ve karar aldım gitmeye.
Son anda karar alıyorsun çocuk olunca,o vakte kadar herşey olabileceği için.
Zaten normal hayatta da 5 dk herşey değişiyor.
Benim akıllı kızım yolda da evde de gidiş dönüş çok uslu durdu
Ben bile şaşırdım ve sevindim.
arabaya bindiğimiz anda ben rahatlamıştım,sohbet,değişik bir mekan iyi geliyor.
Cesaretlendim tabii.
En kısa sürede bebek arabamızı alıyoruz inş.
***
Bugün doktora gidicez kontrole.
Kiloyu öğrenmeye.
Gene memede uyumaya başladığından ben biraz tedirgin oldum,aynı ilk ay olduğu gibi boş memeyi emerse diye.
Bu süt olayı berbat birşey.
Sütünüzün yettiğini bildiğinizde bebek bakımı hikaye oluyor.çok basit.
Ama işte yetmiyormu ,açmı şüphesi berbat.
Herşey kafanızda yerle bir oluyor.
Oyalıyorsun "ulan aç çocuğu sallıyormuyum" diyorsun.
Sakin sakin dursa bile "az kilo alacak bu ay"diyorsun.
Kucağına aldığında kuş gibi geliyorsa,sıçtın zaten.
Hoş gramları anlayacak kadar terazi kollu değilim ama içgüdü diyeyim yada evham.
Dananın kuyruğu kopacak bakalım bugün tartılabilirse.
Aldıysa sorun yok.
Ama şu var.iki güne kadar sütümün varlığını zaten biliyordum.Birinden emerken diğerinden damlıyordu.ama dün akşamdan beri yok öyle birşey.
Sabahları da o dolu şiş göğüsler yok.Tabi ben dünden teşneyim,süt azaldı düşüncesine.
Zormuş yav süt sorunu.
Forumlarda hep bu soru olurdu,meğer en önemli şey bu.
Süt çocuğu yeterli süt alamazsa ne olur?
EK gıdayı dört gözle bekliyorum.
Millet hep mama vermiş doktordan gizli.
Demiyor da kimse,sen konuyu açmadan.
Ama doktor babamızın oğlu değil,o bile anne sütü başka birşey yok diyor.
E bana ne oldu ki mamaya göz seğirtiyorum diyorum.
Ama işte geceleri memeyi bırakınca uyuklayan çocuğun birden ağlaması "niye bir paket alıp koymadım mama" diye iç geçiriyorsun.
neyse.Öyle böyle 2 koca ayı devirdik.
Kızım büyüyor,gülüyor,dünden beri de beni farketmeye başladı.
Gülünce gözlerinin içi gülüyor Feryalimin:)))
Şimdi uyuyor,uyansın süsleyip götürücem kızımı.

1 Temmuz 2010 Perşembe

BEBEK GÖRME

Liseden arkadaşlarım Feryal i görmeye geldiler.
Çok güzel geçti,zaten tahmin ediyordum.
Bol sohbet,kahkaha,yemek.
Ben geçen akşam birkaç birşey hazırlamıştım her gelen de bir şeyler getirmiş,ikram zengin oldu.
Hiç iş yapmadım sağolsunlar.
Hediyeler o kadar tatlı ki.Kız çocuk olmasının avantajı.Süslü süslü elbiseler.İnş elimde patlatmadan giydirmek nasip olur.
Kızım beni zorlamıyor şükür ev kalabalık olunca,zaten gündüzleri uyuduğu için.
Beni yüreklendirdi arkadaşlar dışarı çıkma konusunda.
evet şeytanın bacağını kırmam gerekir.
Daha küçük diye çıkmaktan imtina ediyorum ama evden de çıkmam lazım ki gündüz uykularını azaltayım.Hem tebdili mekan da hayır vardır.
Zaten bir bana ihtiyacı var başkada birşeye değil.acıkınca süt,kucağımda bile uyur.
Hem bende biraz hava almak istiyorum.
Sosyal hayata karışmak.
Dur bakalım yavaş yavaş.Hem ben pimpirikli bir anne olmak istemiyorum.
zaten koca da o kafada değil allahtan.Tozdan kirden kaçmak istemiyorum ama koruma içgüdüsü işte.