BU ÜLKEDE ÖLMEKTEN KOLAY NE VAR

Evet bu ülkede.
Gazetelere baktım.Vahşet.İpsiz,sapsız,şerefsiz insanlar.
Normal yoldan da öldürülmüyor artık insanlar.
Yok başları ezilmiş,yok kafaları kesilmiş.
Merhamet olmadıktan sonra gerisi geliyor.
Uludağda ölen 19 yaşındaki çocuk,genç.
Erkek kardeşimden 5 yaş küçük.
Donarak öldü,ölümünü bekledi.
Msjlar atmış arkadaşına.O arkadaşının yerinde olmak istemezdim şimdi.
Allah sabır versin.
Bu kadar kolay işte ölmek yalnız ve güzel ülkemde.
Millet bir bitli kedi için seferber oluyor öteki ülkelerde.
Bizde insan için götünü kaldıramıyor bürokrasi.
Düşününce tansiyonum düşüyor.
Başıma gelmedi böyle trajik olaylar hamdolsun.
Ama hep teyakkuzdayım.
Yolda,orda burda görsem mutlaka müdahil olurum.
Ne kadar çevremdekiler bulaşınca başına kalır dese de.
Haksız da değiller.
Bu ülke bunu da yapıyor,yardım edenler bir güzel cezalandırılır.
Empati yapıyorum hep.Herşeyde.
Ve vicdanım kaldırmıyor.
Annem babam yaşlı,erkek kardeşim çok hoyrat,fevri.
Başlarına birşey gelmesinden korkuyorum ve o emsalde olan insanlara bir şey olduğunda benimde var ailem onlara da yardım eden olmasın mı diyorum.
Hiç unutmam.
Akşamları evin oradaki parkta her akşam gençler dalaşırdı.
Dinlerdim kardeşimin sesi varmı o gürültüde diye.
Ceple arardım nerdesin diye.
Olay mahallinden uzaksa sorun yok.
Ama bir gün sesini duydum.Ve o an inanılmaz korkuluydu.
Annemim yüzünü hiç unutamıyorum.
Teyzemlerde misafir.
Allahtan babam uyuyordu ve allahın işi hiç uyanmadı.
Yani herkesin başına herşey gelebilir ve allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın diye dua etmekten imtina etmemek lazım.
İşten eve akşamları yürürken,belanın insana ne kadar da yakın olduğunu hep hissediyorum.
Mühit biraz da alengirli ise ayetel kürsi okumaktan iflahım kesiliyor.
Kaygı eşiğiniz birazcık düşükse,tamam.
Halbuki bugün güne güzel başlamıştım.
Hevsliydim bugünü yaşamaya.Yine de hayırlısı diyorum.
Herşey insan için.
Allah kaldıramayacağımız yük yüklemez.
En iyisi gazeteleri okumamak.