13 Ocak 2009 Salı

O.... ÇOCUKLARI

Yine film kiraladık ve dün itibariyle bitirdik.
Doyamıyorum film izlemeye.
Demet Akbağ dan sebep aldık bu filmi.
Ben bayılırım ona.
Onun gibi yetenekli olmak isterdim.
Yukarıdaki sahnede döktürüyor.
Film 1980 li,darbeli yıllar.
Herzamanki gibi solcular çok eziyet görmüş gibi anlatılıyor.
Sinema sektörü onların elinde olunca.
Zaten bunda da işkence eden amir ülkücü bıyıklı.
Böyle ayrıntılar filme karşı beni sinirlendiriyor.
Neyse.
Konu malum.Devletten kaçan solcu bir kadın.Kızı hazan.Koca işkencede.Erkek kardeş öldürülüyor ve snra 5.kattan aşağıya, intihar süsü.
Kadın italyaya mülteci gidiyor,kızı da vaktiyle orospuluk yapan şimdi orospuların çocuklarına bir nevi kreş hizmeti veren mehtap abla (demet akbağ)nın yanına bırakıyorlar.
Özgü namal (donatella) italya da müzik öğrencisi,tercümanlık olayıyla bu halkaya dahil ediliyor.
Sarp var.saffet yani :) güzel oynamış çocuk.bitirimi oynuyor.
Filmde yapı gereği aşırı küfür var.
Öyle böyle değil.Hemde demet akbağ söylüyor.Ama ne kadar yakışıyor :)))
Annemden de duyduğum komik küfürler.
Mehtap abla her küfür ettiğinde ben kahkahayı bastım :)
Saffet ile dona tella aşık oluyorlar.
Bu resmi hususi aldım.
Kocayla bizde pierre loti de oturduk ilk.
O çok sever burayı.
Film ne çok güzel ne çok kötü.
Güzel bir filmdi.
Müzikleri Kıraç yapmış.
Acıklı bir sahnede döktürüyor namussuz :)
Sevdiğim sahneler vardı.
Mesela mehtap anne ile donanın kavga sahnesi.
Dona çocukları arka odaya alıyor.
mehtap anne diyor ki:
"hayatlarında onları arka odaya alacak kimseleri olmayacak.
Herşeyi burda görecek ve öğrenecekler."
Hayati adında bir çocuk vardı.
Kocayla çok beğendik çocuğu.Hem güzel oynamış hemde rolü iyiydi.
Güzel bir akşamdı yani

Hiç yorum yok: