EFENDİSİNİ DOĞURAN CARİYELER

    Ahirzamanda cariyeler efendisini doğuracak diyor efendimiz (a.s).Bu mecaz anlamı tefsirciler çocuğunu şımartan anne babalar olarak tefsir etmişler.Allahu alem.
   Bir anne,özel ders veren bir hoca olarak bu konuya sonuna kadar katılıyorum.son zamanlarda velilerle bu minval üzere konuşunca durumun vahametini anladım.çocuklarımız birer paşa birer prenses olmuşlar.bizler de emirlerinde amade kullar.Allah sonumuzu hayretsin.
Çalışmak,sabır,sebat,yokluk,açlık,susuzluk,savaş hali,işgal,ölüm vs bu kavramlar kelimelerde kalmış,çocuklarımız hiçbirşeye kafa yormak istemiyorlar.
Yokluk ve yoksunluk çeken bir nesil olarak çocuklarımıza elimizden geldiğince varlığı hissettirmeye çalışmışız lakin bu arada o yokluğun çocuğa kazandıracağı dirayeti atlamışız ülke olarak.üniversitede cebimde 250.bin tl ile şimdinin 0.25 kuruşumu desem ,bir ay gezmişliğim var.o bir ayın bana kattığı cesareti başka hiçbirşey veremedi.şimdi çocuklar ay sonunu bekleyemiyor.hemen alınacak.hemen yapılacak.sabır ve sebat olmayınca bir çocukta ne oturup anlamadığı konuya çalışıyor ne de bilmediği bir mevzuyu araştırıp öğreneyim kültürüme katkısı olsun diye düşünebiliyor.
Daha doğrusu çocuklarımız düşünemiyorlar bile.karını zararını bilmiyorlar.kaldıki kudüsü düşünsün.
Çantası ağır sen taşı,yağmur yağıyor arabayla götür,hava soğuk çıkma dışarı,hava sıcak evde oyna,bu hafta et yemediler,hiç sosyal aktivitesi yok çocuk atölyelerine götürelim vs vs bu liste varlık durumuna göre uzaar gider.
Yemeği beğenmediğinde kalk sofradan aç uyu dememişiz,açlığın ne olduğunu bilmiyor,su taşımışız yanımızda herdaim susuzluktan dili damağına yapışmamış suyun kıymetini bilmiyor.
Parayla ders alırken erkenden kaçıp gitmenin hesabını yapan,evde öğrendiğinin üstüne hiçbirşey koymayan koyamayan çocuk yarın ülkesinin ailesinin karını zararını nasıl hesaplayacak.
Ailenin sunduğu her imkanı nimet bilmesi gerekirken,vazifeleri diye düşünen bir ergeni kim mutlu edebilir ki.o nimete hürmet etmeyen çocuk büyüdüğünde başına gelen en küçük müsibette Allahtan alacaklı bilecek kendisini.
  Ne olmalı ne yapmalıyız?ben sorunun cevabındayım.
o beğenmediğimiz ümmi anne babalarımızın yaptığını.Elimizde varsa alınır yoksa otur aşağı.
Suyunu kendin taşı,istemiyorsan susuzluk çek.
Şurdan şuraya bişey olmaz yürü,koş.
Psikolojisi bozulmaz travmaya girmez göster savaş resimlerini,bombanın sıcaklığıyla erimiş çocukların fotoğrafını.savaş,işgal denince aklına bu nahoş resim gelir de vatanın kıymetini anlar.
Anlat ölümü korkma,hesap vericez bir gün,onu düşünerek yaşasın.
Yok telefon tablet.çık dışarı akranlarınla oyna,otur kitap oku olmadı gel iş yap evde.
Rahat gaflet doğurur.çocuklar ve büyükler boşluktan işsizşikten nelere saracağını şaşırmış.
Rabbimiz bir işten yorulduğunda diğerine geç diyerek bize yol gösterirken,yoruldun otur dinlen,al eline telefon tablet uzat ayaklarını yatt.bu sene çok çalıştı tatil hakkı çocığun.e zaten çalışmak zorunda,çalışmamak diye bir seçeneği yok ki.ben bilmem ki takdirlik öğrenci oldığum halde bir yaz tatilini evde geçireyim.doğru işe.ordan kazandığını da gene okul masrafına.öyle bisikletti tabletti nerde.
İyi ki de öyle olmuş.olması gerekmiş.şimdi aynı eskiler gibi çocuğa değer verip -bir yetişkin gibi- sen geleceğin annesi babasısın.boş durmak yok.maharetine kabiliyetine göre eline iş vermek,meşguliyet vermek,gerekirse bir işyerinde ezdirmek,çalışmadan olmadığını,boş durmanın ömür zayiatı olduğunu hissettirmek.
Anne babalar olarak kendimize gelmezsek,çoçuk yetiştirmek ile şımartmanın ayrımını gözetmezsek Allah bizi bu sorumsuz nesil ile hizaya sokacak.
Bunun için ilk önce kendimize şunu sormalıyız.ben dünyalıkmı çocuk yetiştiriyorum ahiretlikmi.ben dünyayamı çalışıyorum ahirete mi.helalin hesabı haramın azabı var diyerek israftan kaçıyormuyum ki çocuğum yokluğu bilsin.ben sadaka 70bin belayı defeder diye düşünerek infak ediyormuyum ki çocuğum elindekini paylaşsın,cömertliği bilsin.diploma kabir kapısına kadar deyip kuran ilmi öğrendim mi ki çocuğum dersini,ilmihalini çalışsın.ben bu haramdır Allah hesabını sorar dedim mi ki çocuğum uyanıklığı kurnazlığı kul hakkı bilsin.ben hangi müslüman için ağladım ki çocuğum yanan islam çoğrafyasına üzülsün.benim bu dünyaya gözüm doydumu ki çocuğumdan dünya malına karşı olgunluk bekliyeyim.dertler ekranı kaydırana kadar biz de.ekranı kaydırınca bir de hesabımızda,whatsupda paylaşınca sorumluluğu attığımız için çocuğumuz da dünya yansa kibriti yanmayacak.
Öğrenmediğimiz birşeyi nasıl öğretelim.
Bizim kadar dahi yapmayacaklar,yapmıyorlar.
Hamdolsun ki Allah nurunu tamamlayacak.Neyi nasıl yapmamız gerektiğini bildirecek yollar nasip etsin.yoksa ayette denildiği gibi "bir kere daha dünyaya gönder bizi deyince bu laflar boş.herşey geçti"denilecek.